Επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα μέσω της Συμβουλευτικής και του Coaching
Οι επιχειρηματίες στην Ελλάδα αδυνατώντας να αναζητήσουν την υπεύθυνη συμβουλευτική κατεύθυνση στην επιχειρηματικότητα δεν αντιλαμβάνονται πως οι μεγαλύτερες δυνάμεις απελευθερώνονται μέσω του επιχειρηματικού coaching και της σύνδεσής του με την πραγματικότητα. Όπως ακριβώς στον αθλητισμό έτσι και στον επιχειρηματικό στίβο οι πρωτουβουλίες, η καινοτομία, η ρήξη με το παρελθόν και η υπεύθυνη συμβουλευτική καθοδήγηση θα μπορούσαν να αλλάξουν καθοριστικά το τοπίο των ευκαιριών επιτυχίας αλλά και της επαγγελματικής εξασφάλισης στην χώρα μας.
Οι επιχειρήσεις στην Ελλάδα βαλτώνουν διότι συνεχίζουν να επενδύουν σε μη ανταγωνιστικές υπηρεσίες και κλάδους, όπως ο κλάδος της εστίασης, λιανικού εμπορίου και των καταλυμάτων. Eπιχειρηματικότητα συχνά βραχύβιου και ευκαιριακού χαρκατήρα με κίνητρο την ανάγκη.
Επίσης, η ανάπτυξη των αλυσίδων καφέ με τη χρήση του συστήματος Franchising, έχει πλέον ωριμάσει και φαίνεται ότι δεν απέδωσε όπως περίμεναν οι περισσότεροι franchisees. Ωστόσο, είναι αλήθεια ότι κατάφερε να συνδυάσει δύο όνειρα του μέσου Έλληνα. Το πρώτο όνειρο αφορά το να γίνει επιχειρηματίας, διότι ο Έλληνας δεν θέλει «αφεντικό» πάνω από το κεφάλι του. Το δεύτερο όνειρο έχει να κάνει με το να γίνει δημόσιος υπάλληλος. Και τώρα θα αναρωτηθεί κάποιος πως αυτό συνδυάζεται με ένα κατάστημα δικτύου franchising; Συνδυάζεται εάν αναλογιστεί κανείς το γεγονός ότι πολλά από αυτά τα καταστήματα καταλήγουν να αφήνουν στο τέλος κάθε μήνα στον επιχειρηματία έναν μισθό ίσο με ενός δημοσίου υπαλλήλου.
Πρέπει λοιπόν ο Έλληνας επιχειρηματίας να γίνει πιο εξωστρεφής και να φιλοσοφήσει την έννοια της επιχειρηματικότητας.
Ας, επικαλεστούμε τον μύθο του Σπηλαίου από τον Πλάτωνα.
Ο μύθος λέει πως σε ένα υπόγειο σκοτεινό σπήλαιο, ζουν μερικοί άνθρωποι (μερικοί επιχειρηματίες) αλυσοδεμένοι με τέτοιο τρόπο και το μόνο που μπορούν να δουν είναι ο τοίχος απέναντι τους. Κοιτάζουν μόνο μπροστά, σε καμία άλλη κατεύθυνση. Όμως στο πίσω μέρος τους είναι αναμμένη μια φωτιά και με αυτό τον τρόπο ό,τι εκδηλώνεται πίσω από την πλάτη τους αντικατοπτρίζεται, ως σκιά, στον τοίχο απέναντι τους. Δεδομένου ότι οι δεσμώτες βρίσκονται εκεί από την στιγμή που γεννηθήκαν, οι μόνες εικόνες που έχουν δει είναι οι αντανακλάσεις των πραγμάτων στον τοίχο απέναντί τους και πιστεύουν ότι οι σκιές που βλέπουν πάνω στον τοίχο είναι η πραγματικότητα. Όπως ακριβώς πολλοί Έλληνες επιχειρηματίες που οι μόνες προσλαμβάνουσες που έχουν είναι από τη δική τους οικογενειακή επιχείρηση. Ας υποθέσουμε τώρα ότι ένας από τους δεσμώτες (ένας εξωστρεφής επιχειρηματίας ή ακόμα και ένας σύμβουλος επιχειρήσεων) κατορθώνει να αποδράσει από την σπηλιά, να ανέβει να πατήσει στην επιφάνεια της γης και να αντικρύσει το φως και την αλήθεια.
Τότε θα κατανοήσει την πλάνη στην οποία ζούσε ο ίδιος και οι σύντροφοί του. Μάλιστα, οι σύντροφοί του εξακολουθούν να βρίσκονται στην ίδια πλάνη. Σύμφωνα με τον Πλάτωνα, λοιπόν, ο ελεύθερος πλέον δεσμώτης βλέπει αυθεντικές εικόνες και όχι τα είδωλά τους. Υπάρχει η δυνατότητα απελευθέρωσης των δεσμωτών από την πλάνη τους; Θεωρώ πως υπάρχει. Όμως για να επιτευχθεί αυτό χρειάζεται να αναζητήσουν οι ίδιοι την αλήθεια. Με άλλα λόγια, θα πρέπει να πάψουν να εμπιστεύονται μόνο τις αισθήσεις τους, και να εμπιστευτούν τις πραγματικές τους δυνάμεις καθώς και αυτόν που είδε το φως.
Όποιος καταφέρει να βγει από το σπήλαιο, θα αντικρύσει την αλήθεια και θα επιστρέψει πίσω για να διαπιστώσει την διαφορά και κυρίως για να ενημερώσει τους συντρόφους του. Τότε μπορεί να αντιμετωπιστεί ως λυτρωτής ή να δεχτεί το μίσος και τον χλευασμό. Στην δεύτερη περίπτωση το πρόβλημα δεν το έχει μόνο ο δραπέτης, δεν το έχουν μόνο όσοι βρίσκονται εκείνοι την στιγμή στο σπήλαιο αλλά το έχουν και οι γενιές που θα ακολουθήσουν.
Ποια είναι η τροφή για σκέψη που μας δίνει ο Πλάτωνας; Τι βλέπουν οι δεσμώτες στο σκοτάδι; Μήπως τον νεποτισμό, τον ναρκισσισμό, τις αυταπάτες, την υποκρισία, την αμάθεια, την κενοδοξία, την απληστία, τη διαφθορά και τον κρατισμό και θεωρούν αυτές τις στρεβλές αντανακλάσεις ως μία δεδομένη αναπόδραστη αλήθεια; Θα τολμήσουν να εμπιστευτούν τον δραπέτη και να αντικαταστήσουν τις σκοτεινές αυτές σκιές με την αξιοκρατία, την ακεραιότητα, την αλήθεια, το φως, τη διαφάνεια, τις αλλαγές, τον εκσυγχρονισμό, την πίστη στις δυνάμεις μας, την εκπαίδευση, την εξωστρέφεια και την καινοτομία ως διεξόδους ανάπτυξης;
Άραγε έχουμε επίγνωση εάν βρισκόμαστε στο σπήλαιο ή επάνω στη γη; Εάν πιστεύουμε ότι βρισκόμαστε στο σπήλαιο τι κάνουμε για να βρούμε διέξοδο διαφυγής; Μήπως κάνουμε τα πάντα για να πείσουμε τους εαυτούς μας ότι είμαστε στο φως ενώ εμείς βολευόμαστε με είδωλα; Μήπως το μεγάλο μας πρόβλημα είναι ότι είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε οτιδήποτε και να πιστέψουμε οποιονδήποτε ώστε να αποφύγουμε την πραγματικότητα; Μήπως δεν κάνουμε προσπάθεια για να βρούμε διαφυγή;
Για να απαντήσουμε στο αρχικό ερώτημα δηλαδή: “Τι πρέπει να κάνουν οι Έλληνες επιχειρηματίες σε μια χώρα που η επιχειρηματικότητα είναι παρεξηγημένη έννοια;” θα πρέπει να γίνουμε πιο εξωστρεφείς και φιλοσοφημένοι και η απάντηση είναι τόσο απλή διότι η σύνθεση των δύο οδηγεί στην έξοδο από το σπήλαιο, άρα στο φως! Άλλωστε δεν είναι τυχαίο αυτό που είπε ο Steve Jobs: “Θα έδινα όλη την τεχνολογία μου για ένα απόγευμα με τον Σωκράτη”.
Σε ελεύθερη μετάφραση του Πλάτωνα δεν θα υπάρξει τέλος στα προβλήματα της επιχειρηματικότητας, μέχρι οι φιλόσοφοι να γίνουν επιχειρηματίες ή οι επιχειρηματίες να γίνουν φιλόσοφοι…
